Nieuwe kip erbij, pikorde....

Pikorde!!!

Dinsdag 2 december kregen wij er een seramahen bij.

Zij kwam van een gezin waarbij de andere hen dood was gegaan en nu was ze alleen. Zij wilde graag helemaal opnieuw beginnen met een toom en wilde deze dus kwijt. Het is het zusje van onze Coco dus zeiden we meteen JA!!
Ze is heel erg lief en zocht bescherming bij ons. Daardoor is ze ook heel tam. Ze leek ons groter en ook haar kam is groter. Eerst de 2 hennetjes op stok laten gaan en daarna Chanel erbij gezet. Dat gaat erg goed. Maar zodra ze "los" lopen wordt meteen pikorde bepaald. Dat is niet erg gezellig. Door de ophokking liepen ze binnen en omdat ik het ook in de gaten wilde houden.
En iedere keer zocht Chanel bescherming bij mij. Ze viel dan ook in slaap op mijn armen, want ze was denk ik zo moe van de hele dag maar weggejaagd te worden. Echt zielig. En Coco en Dotje waren voordat Chanel kwam, veel luier en sliepen vaak, maar nu waren ze wakker hoor.
Af en toe zette ik Chanel dan even apart en dan kon ze even rustig scharrelen of een zandbadje nemen. Of eten! Dat mocht ze ook niet echt.
En toen vrijdagavond keken we even hoe ze sliepen, en wat lag daar? een EI!! Yay, ons eerste eitje.
Dat is echt een feestje dan.
De week erop in hun grote ren ging het steeds beter. De eerste week was Coco (het baasje) steeds aan het pikken op haar rug en kam, en de tweede week was het vooral Dotje die haar steeds te grazen nam. Ze kon in de grote ren er goed voor zorgen dat haar kam buiten bereik was.
Later in de week werd er bijna niet meer gepikt. Ze zocht ook niet zoveel bescherming meer, maar loste het zelf op door weg te vliegen of wat dan ook.

Zoek Chanel!

Maar vrijdag kwam ze binnen en ze liep direct naar het plekje waar het mandje met stro altijd stond. Mijn dochter zei: ze zoekt haar mandje, mam. En inderdaad dook ze er meteen in toen we het terug zette. Maar Coco en Dotje waren nog steeds bezig met pikorde dus ze moest er telkens uit vliegen of rennen om aan hun te ontkomen.
Toen heb ik haar maar even alleen in het nachthok gezet want ze had duidelijk behoefte om even alleen te zijn. Daar dook ze meteen het stro in. Echt heel grappig dook ze er echt in met haar koppie ook. Af en toe keek ik even stiekum en na een goed uur; een ei! Ons tweede kadootje! Zo leuk. Ze smaken ook nog eens heel lekker.

Het perfecte eitje!

Maar ja, ik wilde zo graag dat ze lekker met zijn drieën achter elkaar aan zouden scharrelen enzo. Zaterdag deden ze dat al een beetje, maar ik was nog niet tevreden. Zondag aten ze dan eindelijk tegelijk uit 1 bakje en zag ik dat ze echt, echt, opgenomen is! Ik was zo blij. Nu lopen ze gelukkig met zijn drie achter elkaar aan. In volgorde van rang: Coco, Dotje, Chanel. Ze houden elkaar nu ook warm en staan met het baasje in het midden in hun ren buiten. He he, eindelijk, dat doet een kippenmoederhart goed. Gelukkig zijn ze mij ok niet vergeten en komen soms nog steeds tegen me aan kruipen en in slaap sukkelen. Heerlijke kipjes zijn het!!!

Vogelgriep 2014

En dan heerst er vogelgriep. Wat nu?
Voor de grote pluimveehouders: ophokken tot 18 december.
Maar wat als er hier een trekvogel over vliegt die drager is en een poepje laat in mijn tuin. Mijn kippetjes lopen er doorheen en gaan vervolgens hun poten schoonmaken met hun snaveltje?

Bij de plaatselijke kinderboerderij zie je ook geen enkele kip meer rondscharrelen, arme beestjes!
Ook zij nemen geen risico met hun beestjes.

Voor ons is het voor het eerst dat we kippen hebben en ze zijn ook nog eens net een half jaartje oud.
Het zijn nog maar kleuters toch?
We willen ze graag tot hun oude kippendag bij ons hebben, dus dan ook maar ophokken!
Maar ja, wij hebben een kleine ren omdat ze normaal gesproken de hele tuin tot hun beschikking hebben. Ik kan het niet aanzien dat ze samen 1,5m2 hebben, ook zal zijn ze maar klein!

Dan maar ophuizen. Ja echt, ze lopen binnen. In de nacht slapen ze in hun hok. Iets eerder dan half 5 beginnen ze te piepen en onrustig te worden en staan ze voor de tuindeur; ze willen op stok.
In de ochtend als het licht wordt, haal ik ze naar binnen en gaan ze eerst een uurtje een groot cavia/konijnenhok in. Dat is omdat ze anders het hele huis onder poepen. Zindelijk worden lukt me niet. Iemand een tip?
Daarna mogen ze los. Ze mogen niet op tafel of op de stoelen (dat leren ze snel) en als ik op de bank zit willen ze erbij. Dan komen ze bij mijn voeten staan en kijken me de hele tijd aan met die schokkende bewegingen, haha. Dan vraag ik of ze op de bank willen en pak ik hun kleedje. Die leg ik neer en dan vliegen ze erop. Ze maken hun veren schoon en gaan rustig liggen.
Als ze niet op de bank willen hebben ze een kleedje op de grond, voor de box en liggen ze daar op.
Zodra ze actief worden gaan ze eerst een tijdje in het cavia hok. Op die manier hebben we bijna geen last van de poepjes.
Maar elke avond gaat stoomreiniger over de vloer.

We hebben mazzel dat de temperaturen hoog zijn, dus nu lukt het nog om ze niet te laten wennen aan warmte. Ik laat de kachel uit en we hebben een stenen vloer, die koud aanvoelt.
Na 18 december maar weer steeds langer buiten scharrelen.
Maar intussen zijn we bezig met een grote ren, en probeer ik een klein konijnen of kippenhok voor buiten in de buurt te vinden. Deze kan ik dan in de garage zetten van de winter. Die wordt alleen vorstvrij verwarmd, dus kunnen ze daar overwinteren.
In het voorjaar maar weer langzaam-aan buitenkippen van maken.

Toch vind ik het super gezellig! Ze lopen achter me aan en tokkelen ook binnen en het is gewoon erg leuk!

Vliegende kip!

Kippen kunnen vliegen, maar waar je ook zoekt, iedereen verteld dat het meer fladderen is of niet heel hoog.
Nou, onze kip zat vandaag in de goot op 5 meter hoogte!!!
Woehaaa!!

Elke ochtend lopen de kippen even los, onze tuin te bemesten.
Even de beentjes strekken na een hele nacht op stok!
Daarna gaan ze even naar het binnenhok en als ik thuiskom van school of boodschappen, gaan ze de tuin weer in.
Vanmorgen kwam de poes weer over de schutting. Kippen in paniek en de kat ook, want ik zat hem meteen op de hielen.
Niks aan de hand dus, dachten we.
Dotje, de witte hen, was naar binnen gestoven en zat op de bank, maar waar is Coco nou?
Ik had de kat met lege poten weggejaagd dus daar kon ze niet zijn.
Tuinen van de buren bekenen, niks.
Geluisterd, geroepen, gezocht.
Opeens roept mijn zoon: Daar is ze! Op het dak!
Huh? Kip op 5 meter hoogte in de goot.
Van alles geprobeerd om haar naar beneden te lokken, nou mooi niet.
Ik was eerst bang dat ze niet meer naar benden durfde.
Man naar zolder, raam open en naar beneden jagen, was de enige overgebleven optie.
Ik bleef beneden staan om haar op te vangen. Was nergens voor nodig geweest; Coco kwam heel keurig naar beneden vliegen, alsof ze het zo dagelijks doet.
Natuurlijk mag ook dat niet vaker voor gaan komen, dus nu een tijdelijke overkapping op de plantenbak. Daar kunnen ze mooi een paar keer per dag in om te scharrelen.
Maar nu dus nog drukker bezig een grote ren te maken voor de kippen. Daar moeten ze dan maar in blijven. En van de zomer, als wijzelf ook buiten zitten, kunnen ze weer door de hele tuin heen banjeren. Jammer, maar we kunnen niet elke dag het leven van de kipjes in de weegschaal leggen.

Winterkippen

Het wordt kouder,

Nu het kouder en natter wordt, blijft het zand in de ren nat. Dus heb ik doorzichtig plasticfolie tegen het gaas geniet'. Nu hebben ze geen last van regen of sneeuw-inslag en blijft het zand droog, hoop ik.
Dit verwijder ik weer in het voorjaar. En daarna een schilderbeurt...
Ook heb ik omdat de kippen nu ongeveer 22 weken oud zijn, een legnest gemaakt.

Van zo...

Naar zo!

Misschien gaan ze er met veel koude ook inliggen voor de warmte. Bij mij slapen ze namelijk helemaal links bovenin op het randje! We hebben er zelf maar een stok van gemaakt anders zaten ze op een houtje van 5 mm. 

Er ligt een krantje op het dakje omdat ze precies daar hun poepjes laten vallen. Ook daarom het dakje geplaatst: zodat ik makkelijk de poepjes kan opvangen en elke dag een krantje met poepjes in de kliko kan gooien. 

Maar ook hoop ik dat het zo warmer voor ze is. Er liggen beuken snippers op de bodem en daarop het stro.
Update: Het werkt ook precies zoals ik het bedoeld had!
Ik heb een krantje op het dakje en elke dag haal ik hem weg, samen met de poepjes!
Ik ga ook een compostbak maken van gewoon gaas en daarin gaan we tegenwoordig het tuinafval in doen. Dat leg ik dan op de bodem van de ren. Dat schijnen kippen erg fijn te vinden want daarin zitten allemaal beestjes e.d. Het composteert ook meteen hun poepjes, dus dat is ook mooi meegenomen. Daarover later meer!

Wat er met je gebeurt als je kippen houdt...

Het is waar!

Heb je kippen en vind je het echt leuk? Tja dan ben je "ervan".
Je gaat steeds verder en je wilt er steeds meer.

Ze zijn namelijk erg gezellig! Dat gescharrel door je tuin, het is een levend schilderij.
Dat zachte getok, klinkt zo gezellig de hele dag.
En bij de Serama's en ook best veel andere rassen, de aanhankelijkheid van een kip.
Het verbaasd je gewoon. Ze zijn absoluut tam en daardoor hebben ze een hoog knuffel gehalte.
Ze lopen maar achter je aan en zijn altijd nieuwsgierig.
De gewoontes die een kip heeft of bijgebracht wordt. Doe je het zo, dan is dat voor een kip een feit!
Zo kan je ze dus aardig wat aanleren.
Elke ochtend loop ik naar het kippenhok en klop ik 2x op het raam. Dan zet ik het hok open en roep ik Coco en Dotje. Bonk hoor ik ze van hun stok af springen. En voorzichtig lopen ze hun trappetje af naar het deurtje. Eerst lieten we ze door het bovendeurtje naar buiten. Dan zette we het hok open en vlogen ze zo naar buiten. Maar daardoor kwamen ze niet meer in hun ren.
Ik wil toch dat ze leren door hun ren te lopen en daar ook doorheen te scharrelen. Dat is voor de dagen dat wij er niet zijn. Eerlijk gezegd lopen ze nooit door hun ren, alleen als ze op stok willen en dan daar door moeten lopen naar hun slaapstok.
Elke dag zet ik ze 's middags in hun ren, maar meestal gaan ze kort erna hun stok op om een middagdutje of zoiets te doen. Ze lopen nog niet uit zichzelf door hun ren. Ik hoop wel dat ze dat doen als wij de hele dag afwezig zijn. :(

En zo gaat het bij ons van 2 kippets in een klein hok en een kleine ren, naar de wens om toch een wat groter koppel te hebben en een grotere ren.

Bij ons lopen ze ook binnen en wat ook heel leuk is als ze dan naar binnen willen dan gaan ze op allerlei manieren aandacht vragen.
Als de deur open staat, rennen ze een tijdje voor de open deur heen en weer. Soms al tokkend.
Of ze springen op de randen van de ramen, zo van : "joehoe, zie je mij?"
Ik heb een plantentafeltje neergezet onder het raam en daar springt Coco nu steeds op en gluurt naar binnen om te zien of ik haar wel zie.
Dotje heeft dat nog niet gedaan. Die blijft er onder zitten.

Ook de tuin moet ineens aangepast worden aan de kippen. Er staan al 2 appelbomen in, zodat de kippen eronder kunnen schuilen. Alles is goed, als het maar in het voordeel van de kippets is!
De beplanting en de meest wilde ideeën komen in mij op. Ook kijk ik veel op pinterest voor leuke ideeën.
Zelfs als we kijken naar andere huizen op funda, moet het huis een mooie tuin hebben voor de kippen!
Zo slaat de kippengekte langzaam bij je toe....

Dotje

Oktober 2014

Ook Dotje heeft een bewogen leven bij ons:
De tweede week bij ons lekker scharrelen in de tuin, werd ook zij steeds brutaler.
Lekker door de tuin onder toezicht.
Ik loop even naar binnen om boven wat te pakken, ik zeg tegen mijn dochter: Ik loop even naar binnen, let jij op?
In dat moment van uitwisselen van wacht, komt er een kat over de schutting (?) en pakt zo ons Dotje en trekt haar mee over de schutting.
Ik gil naar mijn zoon (die kan heel snel rennen) en met zijn allen rennen we Dotje achterna.
Iedere keer hadden we die kater bijna, maar op een gegeven moment gaf hij het toch op en liet Dotje los. Dochter weer overstuur maar we zagen geen bloed en ze zag er helder uit.
Thuis onderzocht en we zagen nergens wonden of bloed. Alleen haar vleugel liet ze hangen.
De volgende ochtend kon ik direct terecht bij de dierendokter en ze kon niet ontdekken of ze een gebroken vleugel had. Ze dacht zelf dat het gewoon pijnlijk was door het vasthouden van de kat. Maar ook zij zag geen wonden of dergelijke.
Ik kreeg een vloeibare pijnstiller mee. 2 maal daags in het bekkie spuiten. Poeh een hele toer. Ze zijn zo teer dat je bang bent ze wat aan te doen. Telkens als het gelukt was, kreeg ze een stukje kaas.
Na een week hing de vleugel al niet meer en fladderde ze ook alweer wat.
Weer in bad gedaan om de kattenlucht (kwijl etc.) van haar af te wassen. Intussen is er niks met haar vleugel meer aan de hand.
Jemig, kunnen ze nou geen seconde meer buiten zonder bodyguard?
Wat ons betreft niet. We "laten" nu de kippen uit in de tuin. De ren is al groter maar voor volgend jaar staat er een hele grote op het lijstje. Een waar ik in kan lopen.
Verder lopen ze binnen. De winter komt eraan dus ze zullen toch al langer slapen. En ach, het is een goede smoes om zelf ook even naar buiten te gaan.
Dotje en Coco zijn echt onafscheidelijk geworden en zelfs als we Coco optillen en Dotje niet, begint ze heel hard te piepen. Ook als de schemer komt begint ze heel hard te piepen: ik wil naar bed!
Als ik dan het buitenhok open zet, rennen ze gauw naar binnen en springen op hun stok.
Eigenlijk is het heel leuk om die verschillen te zien.
Coco is door de moeder groot gebracht en Dotje onder de lamp.

Hier neemt Dotje haar eigen bad

Samen op hun kleedje op de bank.

Lekker bij mij liggen!

Het ergste is ons overkomen....

September 2014

De Seramakip is echt een heel aanhankelijk en gezellige kip om te hebben. Niet te groot en heeft een heel lief karakter. De hennetjes van ons pikken echt niet, wat je ook doet.
Je "glijdt" heel makkelijk in het leven van een kip. Eigenlijk is het heel makkelijk en veel verzorging hebben ze niet nodig, maar daar over ergens anders meer.

Alles ging eigenlijk heel goed en af en toe liepen ze alleen in de tuin. Ze durfden zelf al steeds verder in de tuin te lopen. Eerst was het steeds scharrelend langs de randjes, maar later durfden ze ook "over te steken" naar onze plantenbak om daarin rond te scharrelen.
Alles ging prima.

Tot op een woensdag ochtend, 2 weken later, kom ik thuis van de sportclub en zie ik maar 1 kip! 

O nee he! Katten heb ik nog nooit gezien in onze tuin, maar wel cirkelen er af en toe roofvogels in de lucht. We hebben de hele buurt doorzocht in de hoop dat Chicka ontsnapt zou zijn. Posters opgehangen, kinderboerderij gebeld, vogelopvang, dierenambulance en de plaatselijke dierenarts gebeld. Tevergeefs….

Ga het maar aan je dochtertje vertellen. De radeloosheid stond op haar gezichtje en o wat een verdriet. 

Ook Coco was erg schrikkerig en van slag.

Wel belden we meteen Seramafokkers om te vragen of ze een 14 weken oude hen te koop hadden.  Coco mocht niet  te lang alleen blijven, dus diezelfde middag samen met haar vader heeft onze dochter een nieuwe kip opgehaald. Mijn dochter heeft een witte zijdeverige Seramakip uitgekozen. Ze was nog maar heel klein. Ik ben van mening dat ze geen 14 weken oud kon zijn, als we haar vergelijken met Coco. Maar deze is ook weer ontzettend lief. We hebben haar bij Coco gezet toen deze op stok was gegaan. Ik had gelezen dat dat zo moet. Dan ruiken ze elkaar de hele nacht en zijn ze elkaar de volgende dag gewend.

Ze kreeg de volgende dag een echt badje want ze stonk nogal naar poep. Dat badje vond ze trouwens erg lekker. Ik had de wasbak gevuld met een klein laagje water. Zo warm als je voor je baby een bad maakt. Op de bodem een handdoek zodat ze niet uit zou glijden. Haar veertjes maakten we schoon met babyzeep. Alleen oppervlakkig, niet op de huid. Daarna hebben we haar in een handdoekje gewikkeld en de föhn aangezet. even laten wennen aan het geluid en toen voorzichtig en niet te warm droog geföhnd. Ook dat vond ze erg lekker en weer vielen haar oogjes dicht. 

Is het geen Dotje??

Die dag werd er even een pikorde ingesteld. Dit zag er niet heel leuk uit en ook voor onze dochter was dat moeilijk om het te laten gaan. Maar na 2 dagen was dit beslecht en liepen ze vrolijk naast elkaar. Mijn dochter vond dat ze Dotje moet heten, dus nu hebben we Coco en Dotje.

Alleen in de tuin laten durfde we dus niet meer. Toch wel zuur, want ik hou niet van gekooide dieren, en er lopen veel kippen los in het dorp. Dat is ook hoe ik het graag zie in de toekomst. Maar in alle onwetendheid was het gewoon te vroeg. Ze zijn te klein nog en piepen. Waarschijnlijk trekt dat een kat of roofvogel aan.

Aanvankelijk hadden we een klein kippenhok, omdat ze toch los in de tuin zouden lopen.

Het was een afgekeurd konijnenhok bij een bouwmarkt en mijn man heeft deze zo gemaakt dat het een mooi kippenhok werd. Samen met mijn dochter hebben we hem gebeitst en zelf laat ik het dak begroeien met vetplantjes. Ik vind het erg leuk en het isoleert en houdt de regen buiten.

Nu moet er dus wel een grotere ren naast komen. En de tuin is ook ingericht op kinderen, dus weinig beplanting en veel gras.

Er moet nu dus gewoon meer beplanting in de tuin zodat de kippen er onder kunnen schuilen.

Wit met frambozenrood en roze gebeitst.

Bezig met het dak...

Mooie vetplantjes op het dak!

Intussen alweer onafscheidelijk!

We krijgen kippen!

8 augustus 2014

Onze jongste dochter word 9 en wilde heel erg graag een kip! Haar tante had net een nest gekregen met 9 Seramakipjes. 
Omdat onze dochter heel goed met dieren kan omgaan, vonden wij dat ze wel een kipje kon verzorgen.
Na enige verdieping in de Seramakip, kwam ik erachter dat het een groepsdiertje is. Heel zielig dus als je er maar 1 hebt.
Dan maar 2 stuks, want ver-eenzamen lijkt me echt vreselijk.

Vrijdag 8 augustus kwamen er dus 2 hennetjes van 9 weken oud bij ons wonen.
De Serama is ook nog eens het meest aanhankelijke ras, en dat is natuurlijk helemaal in het straatje van dochterlief! Ze gaan meteen op schoot en zijn zeer vriendelijk. 

We hebben een konijnenhok omgebouwd tot kippenhok, want ze lopen toch los in huis of in de tuin. Dus groot hoeft het niet te zijn.
Ze kunnen er in wonen, maar we willen het hok nog "pimpen".
Zo wil ik hem wit beitsen en het dak laten begroeien met mos of sedum.
Een naambordje vind ook wel geinig: Chicka & Coco. 

Chicka is de lichtbruine en Coco de donkere.

              

Meteen al gezellig op schoot blijven liggen en in slaap vallen.

Ook bij papa op de arm zitten we rustig.

En wat gebeurt er binnen?

Gezellig nieuwsgierig zijn ze ook. Ze lopen ons achterna en als ik met mijn vingers in de etensbak tik, gaan ze ook in hun bak scharrelen. Heel grappig allemaal.
De zandbak lukt nog niet voor ze want het zand is erg nat. Toch jammer, had ik graag gezien!

We hebben binnen ook een caviahok met stro en eten. Ze vertoeven erg veel binnen. Als ze naar buiten moeten dan staan ze voor de deur te kijken of ze naar binnen mogen. 
In het hok staat hun etensbak want ze maken er echt een puinhoop van. Eerst stond hun bakje in de woonkamer maar dat is niet te doen.